​​​Desoriëntatie

De moeilijkheid met het item “desoriëntatie” is de definitie die hieraan gegeven wordt.

In de klinische praktijk verwijst “desoriëntatie” naar het feit dat de persoon niet in staat is zichzelf in tijd, ruimte, richting of persoon te oriënteren. 

Desoriëntatie kan het gevolg zijn van een fysieke aandoening (bv. terughoudendheid), een psychische (bv. dementie) of een chemische (bv. Iatrogeen effect van

bepaalde medicijnmoleculen of elektrolytaandoeningen).

Desoriëntatie is een van de dimensies van een grotere entiteit, verwardheid. Verwardheid omvat begrippen van desoriëntatie, delirium, hallucinaties, …

In DI-RHM daarentegen is de definitie van desoriëntatie breder en omvat het de termen verwarring, delirium, dementie en hallucinatie.

Het zoeken naar een desoriëntatie-beoordelingsschaal was gebaseerd op de definitie desoriëntatie in de DI-RHM coderingshandleiding. Schalen zijn talrijk en bestrijken verschillende aspecten van desoriëntatie, gedefinieerd door de DI-RHM, waarbij sommige specifieker zijn dan andere.

Veel schalen hebben invloed op andere DI-RHM-items zoals gedrag en cognitie.

In dit werk is het een analyse van de literatuur en gedetailleerde Beoordelingsschalen voor desoriëntatie (die ook betrekking hebben op verwarringsaspecten,

‘delirium’, ‘dementie’ en ‘hallucinatie’). de evaluator op basis van zijn affiniteiten met de kenmerken van de patiënt